กีฬา 5 หมอ

"หมอฟันจะฟันหมอ เภสัชรอโดนหมอฟัน สัตวะเราไม่หวั่น เราหมอฟันไม่กลัวใคร สหเวชเฟรชชี่ดุ เก็บเข้ากรุหลีกทางไป ทันตะจะคว้าชัย ร้อยดวงใจสามัคคี "

ที่เขียนข้างบนนี่อย่าจิงจังมากนะ เราแต่งเอาฮา มันก็เลยดูแปลกๆ (ประกอบกับมึนแล้วด้วย)

เข้าใกล้งานกีฬาห้าหมอเข้ามาทุกทีแว้ว งวดเข้าทุกทีสำหรับการเตรียมงานทั้งงฝ่ายอุกรณ์ที่ลงมือทำอุปกรณ์(ม้าปิ้ง&เดอะ แก็งค์)สวยงามให้เราได้ใช้ ฝ่ายละคร(น้ำหอมหื่น&เดอะ ก๊วน) และสแตนด์(เฮียต้า และอาเน็ท) และที่สำคัญขาดไม่ได้ หัวเรือใหญ่งานนี้ คงหนีไม่พ้น ท่านเหว่ย(เซี๊ยะกัง รึป่าว?) ที่ทุ่มสุดๆ สละทิ้งซึ่งตำราเรียน ลงมาทำงานอย่างเต็มตัว (เอิ๊กส์!!) งานนี้เราก็ช่วยเขาด้วยน๊า (แม้จะไม่มาก) ดูเรื่องแสตนด์ไรงี้ เพราะฉะนั้น เอเยนซี่วิดีโออย่างเราก็ย่อมไม่พลาดที่จะทำภาพเพื่อนๆมาเผยแพร่กันอยู่แว้วววววว

มาดูกานเลยดีหว่า.................... อันนี้เป็นภาพการซ้อมสแตนด์วันศุกร์ที่ 23 มกราคม เพลงจงฟัง ดูแล้วชื่นจายไม่รู้ว่าวันจริง คนจะมากันเยอะแบบนี้อ๊ะป่าว เพราะเพื่อนๆที่มาช่วยส่วนหนึ่งต้องไปทริป จึงไม่สามารถมาช่วยได้ ถ้าเพื่อนที่ได้เข้ามาดูบล๊อคนี้ ก่อนวันงาน ก็ชวนมางานด้วยกันน๊า สิบเอ็ดโมงเจอกันที่เด้นท์พอยท์นะจ๊ะ

อันต่อไป เอามาให้ดูความตั้งใจของเหล่าผู้นำเชียร์ แห่งคณะทันตแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ซ้อมกันตลอดเว(แอบใช้ศัพท์ ใหม่ กานต์นรี) กลับบ้านดึกๆ เพื่อที่จะสามารถนำแสตนด์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ นอกจากนี้หลีดยังช่วยพวกเรามาหลายครั้ง ทั้งขายของ บูมบัณฑิต etc. เราขอบคุณหลีดทุกคน(ปิง จูน ไอซ์ พลอย อัน ฝ้าย ตอง บัว จุ้ย ตาล และ new lead คือ บิ๊ก และอาร์ม-คู่รหัสเรา)มากๆที่มีความตั้งใจทำงานเพื่อเกียรติภูมิของคณะ และเราชาว Dent 70 ทุกคน นอกจากนี้ยังเป็นตัวอย่างที่ดีของผู้ทุ่มเททำงานอีกด้วย ^_^ เราขอบคุณมากสำหรับทุกหยาดเหงื่อ หยาดน้ำตา ทุกความตั้งใจของหลีดและพี่หลีดที่มีให้พวกเรา ขอบคุณจริงๆ สู้ๆๆๆๆๆๆๆนะ (ถึงคลิปนี้จะไม่สมบูรณ์ แต่เชื่อว่าจะช่วยสร้างความสมบูรณ์ของคำว่า "รุ่น"ให้กับเราได้)

อันสุดท้ายเป็นภาพของพวกเราที่ร่วมกันร้องเพลง "เกียรติภูมิจุฬาฯ" ในห้อง509 ตึกใหม่ เป็นอีกบรรยากาศที่เราประทับใจ แม้เสียงในคลิป(เป็นที่อุปกรณ์)จะไม่ดัง (ก็พยายามฟังหน่อยละกัน นะจ๊ะ!!) แต่เราเห็นสวยตาของทุกคน ความเงียบในเวลาที่ควรเงียบ ความจดจ่อตั้งใจของเพื่อนๆแล้ว รู้สึกดี เพราะ เพลงนี้ไม่ได้แค่ออกมาจากปาก แต่ผมเชื่อว่าเสียงเพลงนี้ออกมาจากหัวใจอันเทิดไว้สูงสุดซึ่งเกียรติภูมิแห่งมหาวิทยาลัย จริงๆแล้ว ใครๆก็อาจร้องเพลงๆนี้ได้ แต่ไม่มีใครที่จะร้องเพลงนี้ได้อย่างภาคภูมิใจมากเท่ากับ "นิสิตจุฬาฯ" เพราะฉะนั้นทุกครั้งที่เราร้องเพลงมหาวิทยาลัย จึงควรร้องจากใจ ร้องด้วยความภาคภูมิใจ ร้องด้วยความเชื่อมั่น ศรัทธาในมหาวิทยาลัยของเรา เราจะมีความสุขที่จะร้องเพลง เมื่อนั้นคนฟังก็จะรู้สึกได้ถึงพลังเสียงจุฬาฯ ว่าขลัง ศักดิ์สิทธิ์ สง่างาม ควรค่าแก่การชื่นชมและชื่นใจ ทำได้ดังนั้นบทเพลงจึงมีค่าแท้คือจรรโลงใจ มิใช่เพียงแต่ถูกใจอันเป็นคุณค่าเทียม

"สีชมพูจักอยู่ในกายเจ้า พระเกี้ยวเกล้าจักอยู่เป็นคู่ขวัญ"

เรามีความสุขเมื่อร้องเพลง เราภูมิใจ เราจะยิ้ม แล้วส่งความรู้สึกดีๆเกี่ยวกับจุฬาในตัวเราไปยังคนที่อยู่รอบข้าง เค้าจึงจะได้สัมผัสถึงเสี้ยวหนึ่งของเลือดจุฬาฯ